همان طور که در مطلب زالو چیست؟ اشاره شد این موجود به نام های دیگری مانند جلو ، زرو ، دیوچه ، دیوک ، شلوک ، سولوک ، خرسته ، دشتی و غیره نیز خوانده می شود.
تا کنون 676 گونه از رده Hirudinea شناسایی شده که حدود 48 نوع آنها مربوط به آبهای شیرین هستن و از 15 نوع آنها در پزشکی و طب درمانی استفاده می گردد.
در ایران نیز طبیبان به نامی مانند ابن سینا ، رازی و جرجانی زالودرمانی را تایید نموده اند.
در متون هندی و نوشته های سوشروتا طبیب هندی قبل از میلاد مسیح توضیحات واضح دیده می شود. نخستین گزارش از زالودرمانی در مکتوبات سانسکریت قرار دارد. زالو خصوصا در اروپای غربی در انتهای قرن هجدهم و نیمه اول قرن نوزدهم محبوبیت عام داشتند. در ژوئن 2004 میلادی سازمان غذا و دارو واردات و صادرات زالو برای مصرف درمانی و پزشکی را تایید نمود. زالو را حال حاضر در کلینیک های معتبر هند ، چین ، روسیه ، آمریکا ، انگلستان و … زالو به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.
پس از تایید زالو توسط F.D.A یک شرکت فرانسوی به عنوان اولین شخص دارای مجوز امتیاز زالو در بازار آمریکا به عنوان ابزار پزشکی را کسب نمود. شرکت مزبور زالوها را برای 150 سال در شرایط مناب تکثیر نمود.
در سال 1957 درباره بزاق زالو تحقیقاتی به عمل آمد که بیش از 20 آنزیم در بزاق آن کشف گردید. در حال حاضر سه هزار مقاله علمی درباره آن به ثبت رسیده که در موسسه تحقیقات حجامت ایران 2500 مقاله آن به فارسی ترجمه گردیه است.
در حال حاضر اثر ضد انعقادی هیرودین موجود در بزاق زالو به انبات رسیده است. پس از عمل جراحی آنژیوپلاستی قلب و بیماری های کرونری قلب ، این موچود می تواند نقش موثری ایفا کند و ریسک و تاثیرات جراحی و تاثیرات محیطی و همچنین خطرات حمله قلبی را کاهش دهد.
