درمان بیمار زالو بلعیده

 اگر آدمی در گلوی خود چیزی احساس کرده و خون روشنی نیز از آن تراش کند. گمان نخست قورت دادن زالو می باشد به ویژه اگر آب نوشیده شده زالو دار باشد. در این حالت از بیمار بخواهید تا دهانش را باز کند . سپس زبان او را آویزان کرده و بیرون بکشید و سپس اندکی روی آن فشار دهید. در زیر تابش خورشید به ته گلو نگاه کنید، چنانچه زالویی در آن نزدیکی اویزان دیدید، در این هنگام انبری را به درون دهان برده و سر آویزان زالو را بگیرید و بکشید اما اگر آشکار نبود. بیمار را پندین بار با سرکه و خردل دهان شویه نمایید تا زالو خودش را ول کند و از محل چسبیدن جدا شود. با سرکه و انگزه و یا با سرکه و نمک نیز می توان این کار را انجام داد.

شونیز و خردل را نرم ساییده و در گلو بریزیر و یا با آب پیاز دهان شویه نمایید. اگر پس از افتادن زالو ، بیمار تراوش خون از دهان داشته باشد ، باید با پخته پوست انار و گلنار و سماق دهان شویه کندو در گلوی او گلنار ، کندر ، نشاسته و خون سیاوشان نرم شده بدمید. چنانچه زالو در شکمبه آویزان باشد باید داروهای بیرون کننده کرم ها را بخورد. از کارهایی که زالو را از بدن بیرون می راند، ماندن طولانی در گرمابه تا زمانی که بیمار سخت تشنه شود ، پس از آن آب سرد شده با یخ را به طور مرتب در دهان نگه دارد تا ولرم شده و سپس بیرون ریخته و مجدد تکرار کند. چه بسا زالو برای بدست آوردن سرما به سوی دهان بیاید.

حکیم بوعلی سینا چنانچه زالو به معده سرایت کند درمانش به این صورت است که گیاهانی نظیر درمنه ، مشک چوپان ، خاراگوش ، سیاه دانه ، لوبیا گرگی ، کوشنه ، دانه برنگ کابلی و سرخس را از هر یک دو درهم با سرکه در هم آمیخته و بخورد.

در یکی از شرح حال های کتاب الحاوی آمده است که جوانی بر اثر قی خون آلود به حالت احتضار افتاده بود پزشگان از وی قطع امید کرده بودند. وقتی حکیم رازی بر بالین بیمار حاضرشد پس از گرفتن شرح حال بیمار مشخص گردید که اخیرا این جوان سفری داشته و در طول مسیر از آب چشمه نوشیده است. دستور داد تا بیمار سطلی از مواد محرک و قی آور را تناول کند پس از آن او را به تخلیه نیرومند معده واداشت. آنگاه در میان مواد استفراغی زالویی مشاهده شد که از فرط مکیدن خون جسه ای عظیم پیدا کرده بود. با این عمل جوان محتضر از مرگ حتمی نجات یافت.